Pir Sultan Abdal yedi büyük Alevî-Bektaşi ozanından biri olarak kabul edilmektedir. Anadolu'da halk arasında deyişleri, semahları ile insanların gönlünde yer etmiş büyük bir halk ozanı olan Pir Sultan Abdal'ın kesin doğum ve ölüm tarihleri belli olmamakla birlikte 16. yüzyılda yaşadığı bilinmektedir. Halkın içinden çıkmış biri olarak her zaman onların yanında olmuş ve haksızlıklarla mücadele etmiştir. Eserlerinde de bunu sıkça dile getirir. O'nun da fikirleri yüzlerce yıl insanlar için önemini korumuş ve onlara yol göstermiştir. Halen Arnavutlukta Arnavutça olarak, diğer bölgelerin tamamında Türkçe olarak nefesleri ezberlenmiş bir sözlü gelenek olarak yaşamaktadır.

Yavuz Sultan Selim ve Şah İsmail arasındaki çatışma ve siyasal olaylarda taraf tutması ve bu yüzden haksızlıklara karşı olması sebebiyle bazı istismarcı odaklar tarafından farklı bir şekilde tanıtılmak istense de o bütün düşüncelerinde her zaman insan sevgisini ve dostluğun önemini vurgulamıştır. Özellikle Türkçe'yi kullanışındaki büyük başarısı, Şiirlerindeki derinlik ve insan sevgisi onun çok büyük bir düşünür ve sanatçı olduğunun kanıtıdır. Haksızlıklar karşısındaki tutumu ve yakarışları ise Alevî- Bektaşî öğretisinin gereğidir. Çünkü Alevî ve Bektaşî kültürü nereden gelirse gelsin haksızlıklara karşı durmayı gerektirmektedir. Pir Sultan Abdal da bu geleneğin devamı olarak kültürümüzün çok önemli bir parçasıdır. Şiirlerinin Alevî,Bektaşi, Sünnî veya başka inanç ve kültürden her insan tarafından sevilmesi ve okunmasının nedeni budur.