Pir ve Dedelik yapmak icin önce bu inancin egitimini daha sonra da pirin icazetini almak sarttir. Pir veya dedelik babadan ogula gecmesine ragmenpirden destur almadikca her dede cocugu istedigi zaman dede postuna oturup pirlik ve dedelik yapamaz.

Ocak sahibi olanlarin hepsi pir soyundandir

Ocaklar ise sunlardir: Agucan ocagiimam zeynel abidin ocagi(mineyik) kara pirhad ocagikaradonlu can baba ocagi Seyh bercan ocagi seyh coban ocagiseyh samit ocagigözü kzil ocagi( ali seydi ocagidirTrakya da bektasilerce kizil deli diye anilir)dede kirginlar ocagisah ibrahim ocagiseyit baba ocagisari saltik ocagibaba mansur ocagikures ocagidervis cemal ocagicelal abbas ocagigarip musa ocagihüseyin abdal ocagipir sultan ocagikoca haydar ocagisari mecdin ocagiüryan hizir ocagiseyit mahmut hayrani ocagi seyit sabur ocagi hubyar sultan ocagiansa bacilar ocagikamber abdal ocagitahtacilarin yanyatir ve emir beyli ocaklari (kaynak Nejat Birdogan)

Bazi durumlar pir olanlar icin önemsizdir. Mesela Pir deli bile olsa hakir görülmez ve bu kusuru gizlenir. Pirin elinin öpülmesi sonradan ortaya cikmis bir gelenektir. Aslinda pir ile talip birbirlerinin omzuna niyaz ederler. Yaslilarimiz ve bazi pirler bu gelenegin sonradan bozularak el ayak öpmeye kadar gelmesini saskinlikla karsilamaktadirlar. CÜnkü Piri pir yapanin talip talibi talip yapaninda pir olduguna inanilir. Yani kimse kimseden üstün degilAlevilikde herkes birbirine esittir.

Ikrar yolu ile pir tutulurherkesin mutlaka bir piri vardirpirsiz ve musahipsiz kizilbas olunmaz. Ikrardan olusan bu yapida pirlerin piri de seyit ve keramet sahibi olmak zorundadir.

Bir ocaga mensup kisinin piri de ayni ocaktan olmasi gibi bir zoru nluluk yoktur. Bazi ailelerde pirler kendi ocaklarindan degillerdir. Bu görülen bir durumdur. Kisi kime ikrar verirse o onun piridir.

Bunun disinda ocak sahibi olmadiklari halde keramet göstererek kendini kanitlayanlar talip edinebilirler.

Teşekkürler dost, pirsiz yolgösteren dahi olmaz!

Musahipliğin temeli dayanışma ve paylaşmaya dayanır. Musahiplik Alevi inancının en önemli kurumlarından biridir. Musahiplik arkadaşlık ötesi bir birlikteliktir.
Musahipler arasında ayrı gayrı bulunmaz. Bir kişi musahibinin evine istediği zaman gider. Babailerin deyimiyle "musahipler yarin al yanağından gayrı her şeyde ve yerde ortaklardır". Yine meşhur bir Alevi deyimiyle "musahip musahibini ateşten alandır". Musahiplik zordur, zor olduğu kadar da şereflidir. Musahiplik günümüzdeki anlamıyla "sigorta"dır. Musahipliğin tarihçesi Hz. Muhammed’in hicretinin birinci yılında Müslümanların sayısının çoğalmasıyla geliştirdiği bir birlikteliktir. Musahiplik Kuran-ı Kerim’in şu ayetleriyle açıklanmıştır:
Enfal suresi ayet 72-73, "Onlar ki inanıp hicret ettiler ve mallarıyla canlarıyla Allah yolunda savaştılar ve onlar ki (hicret edenleri) barındırıp yardımda bulundular, işte bunlar, birbirilerinin dostu ve yarıdırlar .
İnkâr edip küfre sapanlar ise birbirilerinin yarıdırlar. Eğer böyle yapmaz (birbirinize dost ve yakın olmaz) sanız, yeryüzünde bir fitne ve büyük bir fesat meydana gelir".
Bu ayetlerle Hz. Muhammed hicret edenleri ve hicret edenleri kabul edenleri birbirine kardeş yaptı. Aleviler bu doğrultuda bunu geliştirdiler.
Musahiplik bazılarının belirttiği gibi tarihte kalan bir kurum değildir. Musahipliğe insanların günümüzde daha çok ihtiyaçları vardır. Çünkü insanlar tarihte olduğu gibi günümüzde de düşünsel ve yaşamsal sorunlarla boğuşmaktalar. İşte bu boğuşmayı kazanmak için insanların musahiplere ihtiyacı vardır. Beraberliğe, kardeşliğe, paylaşmaya ihtiyacı vardır.

MUSAHİPTEN ÖZÜN SEÇEN MUSAHİP
Musahipten özün seçen musahip,
On'ki İmam dergâhına varamaz.
Musahip sırrını açan musahip,
On'ki İmam dergâhına varamaz.

Musahip musahibin sırrın açar,
Evliyalar anın hışmından kaçar.
Dünyadan ahrete imansız göçer,
On'ki İmam dergâhına varamaz.

Musahip var musahibinin varisi,
İkiside bir elmanın yarısı.
Özü çürük kallaş olsa birisi,
On'ki İmam dergâhına varamaz.

Musahip musahibe bulsa bahane,
Anı da sürerler bir ulu hana.
Ahırı cehennem oduna yana,
On'ki İmam dergâhına varamaz.

Musahip muhasibe etse bir güman,
Anda ne din kalır, ne de bir iman.
Şefaatçi olmaz On İki İmam,
On'ki İmam dergâhına varamaz.

Pir Sultan’ım bed huylardan bezili,
Yerden gökten umutçuğu üzülü.
Musahip musahiple gezse küsülü
On'ki İmam dergâhına varamaz.

Pir Sultan Abdal